Toen ik zojuist deze quote zag, dacht ik aan gisteravond. Toen een dierbare vriend aan mij vroeg ‘Wat voel je?’ Ik had die dag een vurige botsing gehad, die nog niet uit mijn systeem was. De goede vriend kwam eten en ik vertelde dat het best zou kunnen dat hij wat spanning voelde, want ik bruiste nog wat na van die botsing. Tijdens het eten leek ik tot rust te komen en hadden mijn dochter, hij en ik een mooi gesprek. Maar toen we na het eten een wandeling gingen maken, voelde ik de spanning in mijn systeem weer opkomen. Hij vroeg me ‘Wat voel je?’ Niet ‘Leg eens uit’, niet ‘Wat gebeurde er precies’.

liever alleen met mijn woede

Het was in deze context niet zomaar een vraagje. Er was iets gaande in mij. Mijn vuur stond aan, ik vlamde. Maar of ik dàt wilde, dat zou kunnen delen… daar was ik nog niet zo zeker van. Laat staan antwoord geven op die vraag. Ik wilde er eigenlijk ook niet te diep op ingaan. Het is een behoorlijk ongemakkelijk status kan ik je vertellen! Dus gaf ik aan dat het zou kunnen zijn dat als deze woede zo bleef, ik waarschijnlijk liever alleen wilde zijn. Als hij al niet zelf eerder zou aangeven dat het too much voor hem zou zijn.

Hij bleef bij me.

één brok frustratie

En toen kwam er ruimte, ruimte voor die vraag. Alleen al die vraag. Geen ‘vertel maar’ of ‘joh maakt niet uit’ . Nee, een oprechte uitnodiging ‘deel maar, het is helemaal ok, jij bent helemaal ok.’. En echt, je mag best weten dat als ik me zo voel, ik mij echt niet kan voorstellen dat er dan iemand bij mij in de buurt kan of zelfs hoort te zijn. Van binnen ben ik één brok frustratie en kan ik me even niet bedenken wat mij zou kunnen kalmeren. Behalve tijd en even met mijzelf zijn, met zo min mogelijk mensheid eromheen.

dwars door mijn woede heen mij open stellen

Maar die vraag! Ik voelde de zachtheid om mij heen, in plaats van die donderwolken. Mijn vuur was er nog hoor! Maar er kwam ruimte om dwars door mijn woede heen te gaan, haar aan de hand meenemend. Dit is wat je mijn kwetsbaarheid kan noemen, mij zo durven open te stellen, op dit toch best intense level. Hoewel ik denk dat ik best open, gevoelens en gevoeligheid durf te uiten, heb ik het afgelopen jaar mogen ontdekken dat er nog best wat luikjes zijn die nogal stroef open gaan 🙂

doodeng, je openstellen

Maar jeetje, gister heb ik de kracht van openstellen, met zo’n diepgang ervaren! Ik vond het echt doodeng om dit vuur zo te laten gaan – er dwars doorheen dus. Het bracht me bij mijn eigen verdriet. Het duurde wel even voor ik daar was, nog enkele boze kreten voor het indaalde. Maar jeetje toen het kwam, kwam er een waarheid van mij naar boven. Niet dé waarheid, mijn waarheid, die ik omarm. Het is echt iets van en in mij.

mijn waarheid op tafel

En het gaat er niet om dat die worden opgelost, aangepakt, verbeterd. Nee. Het allerbelangrijkste is dat ik ze zie, ze voor mij op tafel liggen. Dat ze naar mijn bewustzijn zijn gekomen en ik ze herken en erken. Het zijn zulke sterke inzichten, of waarheden.

Hoe je het ook wilt noemen. Ze zijn onderdeel van mijn grondbeginselen. Het legde een drijfveer bloot, en tegelijkertijd ook kwaliteiten, valkuilen en allergieën.

durven delen

Het voelt goed om te weten, te voelen waar mijn frustratie, mijn verdriet en tegelijkertijd ook mijn drive, vandaan komt. Wat is het ongelooflijk mooi dat ik dit mét iemand heb durven delen! En dat hij hier ruimte voor gaf, ik kon uithuilen op zijn schouder en ontladen in zijn armen.

bevrijd van schuldgevoel

En, nog één ‘en’ dan, en dat is dat ik me niet schuldig, vreemd of raar voelde. Ik voel me nog steeds omarmd, door hem en zeker ook door mijzelf. Ik gun een ieder een oor, een hart, een schouder voor het delen van de emoties die we in ons hebben en nodig zijn om te delen. Om zo ons authentieke zelf te ontmoeten.

Liefs Myrddin

de vurige

Toen ik net deze quote las, dacht ik ‘ja!! dit is zoooo waar! Dit is precies wat ik momenteel aan het meemaken ben!’

Zo werd ik vorige week gebeld met de vraag of ik een dagtraining wil geven bij een coach opleidingsinstituut. Hadden ze me dat een jaar geleden gevraagd, dan had ik waarschijnlijk nee gezegd, of in ieder geval heel hard getwijfeld en de prestatiedruk door mijn lijf voelen razen. En niet omdat ik de kennis niet heb of het niet zou kunnen..

Maar nu, nu stond ik met een big smile te luisteren naar de wensen, stelde vragen en mijn lijf was vol energie en vertrouwen. Ik zag de training zo aan me verschijnen.

Daadkracht

Ik voelde plots zo sterk hoe ik het afgelopen jaar, de afgelopen maanden, weken en dagen aan het DOEN ben geslagen, aan het ONTDEKKEN…aan het CREËREN.
Ik ben niet aan het presteren, ik streef geen perfectie na, ik streef op dit moment daadkracht na. Waarmaken En ja, dit gaat gepaard met vallen & opstaan, met zenuwen, afleiding en onzekerheden. Maar ik begin. Ik doe!

Zo geef ik sinds een tijdje online programma’s met wekelijks een live webinar. Ik ben er gewoon mee begonnen, met een 100% lerende instelling! Hoe heerlijk voelt dat. Mijn hoogtijdagen van perfectionistische lijken voorbij. En daar ben ik zo niet rouwig om!

Dwars door het ongemak

Er zijn tientallen dingen die ik de afgelopen anderhalf jaar voor het eerst heb gedaan en ondertussen alweer voor de tweede of 20ste of zelfs 100ste keer. Dingen die ik altijd uitstelde omdat ik geen tijd had, nog niet goed genoeg was, het misschien nog niet zeker wist en vast tal van andere zekerheden die ik dacht nodig te hebben alvorens in actie te komen. Maar nu ging, en ga, ik dwars door het ongemak. (Volgens mij ook een mooie remedie voor uitstelgedrag). Die zenuwen en onzekerheden zijn geen drempels meer. Ze horen erbij. Ze horen bij mijn groeiproces!

Op naar de volgende drempel!

Dankzij die vraag en mijn fysieke en mentale reactie, besefte ik me hoeveel zelfvertrouwen en (zelf)kennis mij dit alles, dit wél doen, heeft gebracht en wat voor mogelijkheden ik hier vervolgens mee creëer! Ik zeg niet dat het appeltje eitje is, en het gaat zeker niet vanzelf, maar met deze wijsheid op zak, kijk ik uit naar de volgende drempel!

Met 1 actie impact op gedachten

Vanochtend werd ik veel te vroeg wakker, gebeurt wel vaker. Meestal draai ik me dan toch nog even om of ik stap uit bed en begin mijn dag gewoon wat eerder. Maar dit keer gingen geen van beide op, ik had malende gedachten in mijn kop en ik voelde me er rot bij, verdrietig. Ik weet dat ik het los moet laten… maar dat heeft tijd nodig. Ik hoopte dat Storytel me af kon leiden. Helaas, niets aan te doen. Die gedachten bleven de lead houden. Acceptatie dan maar? Want ik wilde er niet in blijven hangen of verdwalen.
In actie komen is dan wat mij helpt. Ik propte even die gedachten samen en overrulde ze met een actiegedachte: Spring onder de koude douche. En yes, ik deed het, die actie resetten mijn koppie. Er ontstond helderheid, beter gezegd, ik kwam in het hier en nu. Ok, er was nog een klein toefje ‘aangedaan-zijn’, maar ‘a shifts was made’ en, zoals voorgenomen, trok ik mijn hardloopkleren aan.

Maar die peinzende gedachten bleken wel enige impact op mijn veerkracht te hebben, waardoor er, toen iets kleins niet geheel liep zoals ik graag wilde, daar opeens een grommende ik was… En ik kan je vertellen, grommend met jezelf over straat lopen is geen feest hoor. Het voelt ook best tegenstrijdig, want ik krijg juist een lekker gevoel van dat hardlopen… Kon ik iets doen, om mijzelf hieruit te krijgen?

CADEAU AAN MIJZELF

Dat gedachten je gevoel sturen, heb je vast weleens gehoord. En wie weet ook dat we er invloed op zouden kunnen uitoefenen. Ik moet zeggen dat ik dat ook zo zie, met de eerlijkheid dat het mij de ene keer wat soepeler afgaat dan de andere keer. Zo ben ik er het ene moment, bewust en onbewust, mee aan het spelen, en een andere moment, tja, dan lijkt die mogelijkheid gewoonweg even niet aanwezig (omdat ik volledig in vuur en vlam sta van mijn gedachten en emoties). Maar oh, wat ervaar ik het als een cadeau aan mijzelf als ik er wel mee ga spelen en het stuur in eigen handen neem.

DAILY SOULFOOD

Dit soort stemmingen kunnen ons soms weghalen van de afspraken die we met onszelf maken. Het kan een excuus worden iets niet te doen wat je zo graag wel wil en je met goede intentie had voorgenomen. En dat draagt niet bij aan lekker in je vel zitten en dingen bereiken die voor jou belangrijk zijn. Herken je dit?

Zelfsturing

De afgelopen jaren heb ik iets ingebouwd in mijn leven, mijn ochtendritueel. Het begon met mediteren en breidde zich gaandeweg uit met schrijven, lezen, affirmeren, yoga en hardlopen.
Het is een dagelijks ritueel waarin ik aandacht geef ook mijn Body Mind en Soul. Dit is ondertussen zo’n essentieel onderdeel van mijn dagelijkse leven geworden, dat ik het mijn daily soulfood noem.
Door het ontwikkelen en integreren van mijn ochtendritueel lukt het mij de afgelopen jaren veel vaker het stuur in eigen handen te houden, ben ik veerkrachtiger, tevreden en zoveel meer. Hierdoor heb ik mijn zelfsturing vergroot. En daarbij pluk ik niet alleen, maar ook mijn omgeving – er dagelijks de vruchten van!

Open je zintuigen!

En nog even terugkomend op die grommende ik rennend over straat. Aangezien dit echt niet iets nuttigs was om in te blijven hangen, paste ik de volgende les toe: zet je zintuigen open, wat hoor je, wat ruik je, voel je ademhaling. En ik meen het, zodra ik luisterde en de vogeltjes zo mooi hoorden tjilpen verdween mn grom als sneeuw voor de zon! Het hier-en-nu is zo krachtig.

Na een heerlijk ontbijt, had ik mijn daily soulfood weer binnen.

En begon ik de dag met een big smile.

Liefs
M.

Toen ik me een paar jaar terug afvroeg wat mij nou echt interesseerde, wist ik het even niet meer. Ja, er was heel veel wat ik interessant vond. Heel veel. Ik kon moeilijk kiezen. En ik had weinig ruimte in mijn hoofd hier aandacht aan te besteden. Zelden gaf ik toe aan die behoefte. Ik dacht ‘mijn hersens zijn moe. Beter even niets.’ En ik zapte zinloos een uur soms twee langs programma’s of series die me even boeide. Ik kreeg van alles wat mee. Niets beklijfde echt. Eenmaal in bed voelde ik me leeg. Misschien wel leger dan twee uur daarvoor…

De Nourishing Power van een Ochtendritueel

Niet voor niets dat ik het online programma Bouw in 5 stappen je eigen ochtendritueel heb gemaakt! Hier ontdek je de nourishing power voor je Body, Mind & Soul. Je stelt als het ware zo jouw daily soulfood samen.
Grappig, onder het woord ‘mind’ komt gelijk zo’n rood streepje. Niet de enige die zich afvraagt wat dit betekent. Want afgelopen zondag, tijdens de webinar voorafgaand aan het weekthema ‘Da Mind’, was de eerste vraag: ‘Wat is het verschil tussen de mind en de soul?’
Dus deze licht ik hier ook eerst even toe, zodat je vervolgens ook begrijpt wat voeding voor de mind is en waarom het zo krachtig kan zijn.

De mind & zijn behoeften

Laat ik beginnen met te vertellen wat ik onder ‘de mind’ versta. Ik bedoel met de mind je brein, je hersenen, je visualiserend, denkend en lerend vermogen én de plek van je bewustzijn.
Naast behoefte aan beweging en fysieke zorg en liefde voor je lijf (week 1), heeft ons brein óók behoefte aan beweging, zorg en liefde. Alleen dan op een andere manier. Het gaat hier om behoefte aan kennis, nieuwe informatie, prikkels en aan ontwikkeling.

Luister naar je eigen nieuwsgierigheid

We hebben allemaal bepaalde interesses, een nieuwsgierigheid naar zaken en mensen. Door de waan van de dag vergeten we nog wel eens aandacht te geven aan wat ons echt interesseert, vergeten we naar onszelf te luisteren wat we willen weten of leren. Maar waar we misschien wel gretig naar verlangen en hongerig voor zijn. En misschien zelfs onze passie niet meer herkennen.
We voeden ons wel, met van alles en nog wat, wat ons voorgeschoteld wordt of achterna zit, maar vaak zonder dat we daar echt zelf bewust voor kiezen. En zo sluimert het erin dat wat ons zelf echt nieuwsgierig maakt, ons prikkelt, op de plank komt te liggen. En een laag stof krijgt.

Voedsel voor het brein

Bij dit onderdeel van het ochtendritueel, ga je bij jezelf te raden, ga je jouw behoefte onderzoeken. Misschien ligt er al maanden of jaren een boek op je te wachten. Of hoor je jezelf regelmatig vertellen dat je zo van dit of dat houdt (koken, piano spelen, een land) of graag iets wil weten of leren. Ga opzoek naar een oprechte kennis/ontwikkel behoefte van jou.

Mijn vervolg…

Nu is dit anders. Heel anders. Tuurlijk zap ik nog wel eens 1 of 2 uur. Of verdwaal ik op sociale media in posts, reels en video’s. Maar er is daadwerkelijk iets veranderd, ik voed me wekelijks met iets dat écht mijn interesse heeft en waar ik zelf voor kies om me mee te verrijken.

Ruimte maken

Ik gun het jou ook zo. Om te kiezen. Te beginnen. En opnieuw te kiezen en te beginnen. Je kan beginnen met afstoffen. In mijn online ochtendritueel programma is er de ruimte om te ontdekken. En over een tijdje, kies je, heel bewust. Omdat je weet ‘ja, dit boeit me.’
Geef jezelf de ruimte. Niets is niet goed of fout. Het is allemaal onderdeel van waar je nu mee bezig bent en ruimte voor maakt.

Liefs,
Myrddin